Харугва – у сярэдневяковай Польшчы і Вялікага Княства Літоўскага - асноўная арганізацыйна-тактычная адзінка рыцарскай (шляхецкай) кавалерыі. Да XV стагоддзя складалася з коней (копій) – рыцараў са сваімі збраяносцамі і пахолкамі.
Існавалі харугвы земскія, у склад якіх уваходзіла рыцарства пэўнай зямлі, родавыя, якія аб’ядноўвалі прадстаўнікоў аднаго роду, і надворныя, што выконвалі ролю гвардыі манархаў і магнатаў.
Так, напрыклад, Ян Шчэнснавіч Галоўчынскі ў час вайны Рэчы Паспалітай са Швецыяй на чале ўласнай харугвы ваяваў у Інфлянтах.

Харчовы стан, установа Магілёўскага тылавога паўнамоцтва Заходняга фронту ў час Першай сусветнай вайны для забеспячэння бежанцаў харчаваннем, жыллём.
Дзейнічалі ў Бялынічах і Галоўчыне.
Пры іх фарміраваліся дружыны для работы ў панскіх гаспадарках.

Хата-чытальня, вясковая масавая культурна-асветная ўстанова ў 1920-40-я гады.
З’яўлялася цэнтрам культурна-асветнай, ідэалагічнай работы на вёсцы. Пры хатах-чытальнях працавалі шматлікія гурткі, у тым ліку і па ліквідацыі непісьменнасці, тут ладзіліся лекцыі, канцэрты.
У Галоўчыне пачынае працаваць (1923) хата-чытальня.

Хедары, асноўная першапачатковая функцыя адукацыі яўрэйскіх дзяцей, народныя апавядальныя школы, дзе вучылі закону яўрэйскай веры і грамаце.
Настаўнікаў называлі меламедамі.
Тэрмін навучання доўжыўся 7-10 год.
Па звестках на 1894 год пасведчанні на права адкрыцця хедараў у Галоўчыне атрымалі 4 чалавекі - М.Фанберг, Х.Драпкін, Б.Драпкін і магілёўскі мешчанін М.Аншлех.

Храм, культавае збудаванне, прызначанае  для выканання рэлігійных абрадаў.
У ХІХ стагоддзі на сучаснай тэрыторыі Бялыніцкага раёна ў Галоўчыне  дзейнічалі Троіцкая і Прэабражэнская царквы, дамініканскі касцёл.
На пачатку XVII стагоддзя ў Галоўчыне існаваў кальвінсцкі збор.
Таксама дзенічалі малельныя дамы ў Галоўчыне (2).