КАРОТКАЯ
КРАЯЗНАЎЧАЯ ЭНЦЫКЛАПЕДЫЯ
ГАЛОЎЧЫНСКАЙ ЗЯМЛІ


   
ГАЛОЎНАЯ
ПЕРСАНАЛЬНЫ ПАКАЗАЛЬНІК
ГЕАГРАФІЧНЫ ПАКАЗАЛЬНІК
БІБЛІЯГРАФІЧНЫ ПАКАЗАЛЬНІК
ФОТАГАЛЕРЭЯ
 
Л


Лабачова Ева Якаўлеўна

Лабачоў Васіль Лявонавіч
Лабейка Антон Іванавіч
Лахтыновіч Аляксей
Лескавец Міхаіл Іванавіч
Літвінаў Мікалай Уласавіч
Лугвен
Лужанкоў Леанід Якаўлевіч
Лук'янаў Васіль Піменавіч
Люцікаў Захар Венедзіктавіч
Люцікаў Ягор Рыгоравіч

 

 

Лабачова Ева Якаўлеўна, нарадзілася (12. 03.1946) у вёсцы Таркі Круглянскага раёна.
Заслужаны настаўнік Беларусі.
Скончыла Магілёўскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя А.Куляшова.
Працавала піянерважатай Заазерскай васьмігадовай школы, настаўніцай матэматыкі Галоўчынскай, Свяцілавіцкай СШ і СШ № 1 Бялынічаў.
Выбіралася дэпутатам, намеснікам старшыні Савета нацыянальнасцей Вярхоўнага Савета СССР (1984).
Узнагароджана ордэнам Працоўнай славы.

   
   
 

Лабачоў Васіль Лявонавіч, нарадзіўся ў вёсцы Капічы Касцюковіцкага раёна.
Васіль Лявонавіч скончыў Горацкую сельскагаспадарчую акадэмію і быў накіраваны на працу ў калгас «Наша перамога» у якасці галоўнага інжынера.
Памёр у1976 годзе.

   
   
 

Лабейка Антон Іванавіч, 1893 года нараджэння, член КПСС.
Быў першым арганізатарам і старшынёй калгаса «Чырвоная Зорка».
Член КПСС.
Працаваў старшынёй Угольшчынскага сельсавета.
Памёр у 1938 годзе пасля цяжкай хваробы.

   
   

 

Лахтыновіч Аляксей, князь, адзін з уладальнікаў Галоўчына.
У 1632 завяшчае свой маёнтак пад Магілёвам, які пазней атрымаў назву Пячэрск, Кіева-Пячэрскаму манастыру.
З 1644 Пячэрск адышоў да кафедры магілёўскіх праваслаўных епіскапаў  і пэўны час быў іх рэзідэнцыяй.
Нацыяналізаваны (1919) савецкай уладай, увайшоў у мяжу Магілёва і ператвораны ў зону адпачынку.

   
   
 

Лескавец Міхаіл Іванавіч - у 1936 годзе дырэктар Галоўчынскай школы.
Ён прайшоў крывавымі дарогамі праз усю вайну. Вярнуўся афіцэрам запасу.
Да апошніх дзён свайго жыцця ён падтрымліваў сувязь з роднай школай, цікавіўся яе жыццём.

   
   

 

Літвінаў Мікалай Уласавіч, нарадзіўся ў вёсцы Галоўчын (1894), удзельнік Кастрычніцкай рэвалюцыі і грамадзянскай  вайны.
З’яўляўся членам савета Пецярбурга і быў старшынёй камітэта на Абухаўскім заводзе, сустракаўся з У.І.Леніным.

   
   

 

Лугвен, Лугвень, Лінгвен, Лангвен (у праваслаўі Сямён; каля 1355–1431), князь у ВКЛ. Чацвёрты сын вялікага князя Альгерда ад яго другога шлюбу з цвярской князёўнай Ульянай.
Удзельнічаў у падпісанні ў Троках міру з Тэўтонскім ордэнам (29.09.1379).
14.10.1385 разам з іншымі князямі падпісаў Крэўскую унію ў 1385.
Удзельнічаў у Мсціслаўскай бітве 1386 з вялікім князем смаленскім Святаславам.
У 1389–92 князь у Вялікім Ноўгарадзе. Склаў тайна ад наўгародцаў прысягу Ягайлу як сюзерэну Ноўгарада.
У 1390 спрабаваў далучыць да Ноўгарада Пскоў. Пад націскам Масквы з'ехаў з Ноўгарада, у 1392 атрымаў ад Ягайлы Мсціслаўскае княства.
У 1396 пасрэднічаў у аднаўленні гандлёвага дагавора паміж Полацкам і Рыгай; разбіў войска разанскага князя Алега, які дапамагаў вялікаму князю смаленскаму Юрыю Святаславічу абараняць незалежнасць Смаленскага княства ад ВКЛ.
У 1402 разбіў разанцаў пад Любуцкам, захапіў у палон князя Радаслава Алегавіча.
У 1403 пры падтрымцы Вітаўта захапіў Вязьму, у 1404 захапіў і далучыў да ВКЛ Смаленск.
У 1407 удала дзейнічаў у Вярхоўскіх княствах, далучыў да ВКЛ Варатынск. У 1407 зноў запрошаны ў Ноўгарад і княжыў там да 1412. Відаць, адначасова ў 1408-11 быў велікакняжацкім намеснікам у Смаленску. 3 наўгародскімі атрадамі ўдзельнічаў у Вялікай вайне 1409–11 супраць Тэўтонскага ордэна, у крытычны момант Грунвальдскай бітвы 1410 мужнасць мсціслаўскай, аршанскай і смаленскай харугваў ВКЛ на чале з Лугвенам выратавала саюзныя арміі ад разгрому крыжакамі. Удзельнічаў у падпісанні Тарунскага міру 1411 г.
У 1411 кіраваў адбіццём шведскай агрэсіі ад Ноўгарада, заключыў ад імя Ноўгарада дагавор з Ягайлам супраць крыжакоў.
У 1412 з-за маскоўскіх інтрыг выехаў з Ноўгарада ў Мсціслаў.
У 1430–31 у барацьбе Свідрыгайлы з Жыгімонтам Кейстутавічам падтрымліваў першага.
Заснаваў каля Мсціслава Ануфрыеўскі манастыр (1407).
Ад першай жонкі Марыі (?–1399), дачкі вялікага князя маскоўскага Дзмітрыя Данскога, меў сына Юрыя, ад другой (імя невядомае) – сына Яраслава.
Магчыма быў адным з першых уладальнікаў Галоўчына (?).

   
   

 

Лужанкоў Леанід Якаўлевіч (1938–2009), нарадзіўся ў  вёсцы Нежкаў Вішоўскага сельсавета.
Краязнаўца. Аўтар дакументальнага нарыса пра Галоўчын «Праз сотні гадоў».
Скончыў Галоўчынскую СШ, юрыдычны факультэт Ленінградскага дзяржаўнага ўніверсітэта.
Працаваў членам ваенных трыбуналаў Туркестанскай, Беларускай, Прыкарпацкай ваенных акруг, Групы савецкіх войск у Германіі, служыў на Сяміпалацінскім выпрабавальным ядзерным палігоне.
Творы змяшчаліся ў часопісах «Савецкая юстыцыя», «Нёман», у спецыяльных выданнях.
Удастоены 11 медалёў СССР і замежных дзяржаў.

   
   

 

Лук’янаў Васіль Піменавіч, нарадзіўся (1930) у вёсцы Малы Трылесін Галоўчынскага сельсавета.
Кандыдат тэхнічных навук.
Скончыў Галоўчынскую СШ і Беларускі політэхнічны інстытут.
Працаваў у Міністэрстве будаўніцтва БССР, дацэнт кафедры аховы працы Беларускага палітэхнічнага інстытута.

   
   

 

Люцікаў Захар Венедзіктавіч, 1897 года нараджэння, удзельнік Кастрычніцкай рэвалюцыі і грамадзянскай вайны.
Сустракаўся (1918) з У.І.Леніным.

   
   

 

Люцікаў Ягор Рыгоравіч, нарадзіўся ў 1892 годзе ў вёсцы Васількі.
Служыў матросам Балтыйскага флота на крэйсерах «Расія» і «Севастопаль».
Удзельнік штурму Зімняга палаца, удзельнік грамадзянскай вайны.
У 1930 годзе быў першым арганізатарам калгаса «Чырвоная зорка».
Я.Р Люцікаву прысвоена званне «Заслужаны калгаснік».

   
   

 

ГАЛОЎНАЯ || ПЕРСАНАЛЬНЫ ПАКАЗАЛЬНІК || ПЕРСАНАЛЬНЫ ПАКАЗАЛЬНІК || ПЕРСАНАЛЬНЫ ПАКАЗАЛЬНІК || ФОТАГАЛЕРЭЯ
 
© Бялыніцкая цэнтралізаваная бібліятэчная сістэма, Галоўчынская сельская бібліятэка-філіял, 2012