Page 43 - МЕЛЬНІКАВА В.П. Жыве ў сэрцы вобраз маці любай

Памятаючы пра ўсё гэта, сёння я працягваю традыцыі: у святы
на ікону змяшчаю прыгожыя матуліны ручнікі. І як самую вялікую
каштоўнасць і рэліквію захоўваю ў бацькоўскай хаце куфар мамы,
зберагаю ўсе яе прыгожыя ткацкія вырабы. Стол ў хаце засцілаю
прыгожым абрусам, вытканым мамай, ложак – падузорнікам,
аздобленым вязанымі мамай карункамі, а зверху – саматканым
дываном. І ходнікі саматканыя на падлогу змяшчаю.

Фотаздымкі – гэта паглыбленне ў душу праз позірк.

Мама і Саша адпачываюць на лаўцы паміж дубам і клёнам. Яны
глядзяць у аб’ектыў такія шчаслівыя і радасныя ад сустрэчы. Бо не
так часта, як хацелася б сыну, даводзілася яму прыехаць да любай
маці. І кожны прыезд Сашы ў вёску – свята для мамы. Я бачыла, як
мама ўся свяцілася радасцю. Радаваліся яго прыезду ўсе родныя,
сябры, аднавяскоўцы як дарослыя, так і дзеці. Сёння з фотаздымка
мама і Саша глядзяць на мяне. Углядаючыся ў гэты здымак, я нібы на
імгненне зноў сустрэлася з роднымі. Мы разам у бацькоўскай хаце: на
стале ў мамы пачастункі, якія яна для Сашы зберагала. Часцей за ўсё
гэты былі смачныя мясныя вырабы. Саша гатуе гарбату, запрашае
маму да стала, дапамагае маме ўладкавацца на яе любімым табурэце.

41