Сабакам сена косіць
Сабраліся ўсе: і грэшнікі, і праведнікі
Сала ямка, а карова мамка
Салодкае жыццё бывае толькі ў раю
Самае лепшае лякарства – час
Самая цяжкая праца ў жыцці – нічога не рабіць
Самая страшная у жанчыны зброя – чапяла і качарга
Самы вялікі вораг – твой язык
Сваё лепш, чым чужое
Свайго гарба ніхто не бача
Свет не без добрых людзей
Свет вялікі, а людзям цесна жыць
Свой біся, дзярыся, а чужы не мяшайся
Свіння лужу знойдзе
Святла ў канцы сваёй нары не мае толькі крот
Святым чалавекам цяжка стаць
Сем пятніц на адным тыдні
Сёння пан, а заўтра прапаў
Сіла салому ламае
Сказаў, як адрэзаў
Сказаў, як у сук уляпіў
Скажы мне хто твой вораг, і я скажу хто ты сам
Скок, скок ды ў гаршчок

Скубуць, як курыцу
Скупы двойчы плоціць
Словы вушы рэжуць
Слухай старэйшага, калі ён мудры!
Слухамі зямля поўніцца
Сляпому  і акуляры не дапамогуць
Смех ды годзе
Смех без прычыны – прыкмета дурачыны
Сонца ў начы не свеціць і не грэе
Спіной уперад людзі не ходзяць
Справа майстра баіцца
Стаіць, як слуп
Старасць – не радасць
Стары маладым не будзе
Старыкам на печы рай
Страляе халастымі
Сытае  бруха да навукі глуха
Сядзець на парахавой бочцы
Сядзець на іголках
Сэрдца не кожны мае
Сядзіць ціха, а думае ліха
Сядзіць, як клоп, у шчэлцы
Сядзі і не рыпайся