ЗабалоццеСвяцілавічыЦяхцінЯсная ПалянаСеверПражэктарЧырвоны Бор Старая Клёўка Барок Забалоцце Мокравічы Галоўчын Запакулле Камяніца Нежкаў Макаўка Ключыкі Васількі Заазер'е Бялынічы
Галоўная

 

Персанальны паказальнік
Геаграфічны паказальнік
Літаратурныя аб'яднанні і гурткі
Біяграфічная даведка

 

Лужанкоў Леанід Якаўлевіч

Леанід Якаўлевіч Лужанкоў нарадзіўся ў 1938 годзе ў вёсцы Нежкаў Бялыніцкага раёна Магілёўскай вобласці.
Скончыў рачны тэхнікум, юрыдычны факультэт Ленінградскага дзяржаўнага ўніверсітэта, артылерыйскую школу.
Працаваў членам ваенных трыбуналаў Туркестанскай,  Беларускай, Прыкарпацкай
 
ваенных акруг, Групы савецкіх  войск у Германіі, служыў на Сяміпалацінскім выпрабавальным ядзерным палігоне. Творы змяшчаліся ў часопісах “Савецкая юстыцыя”, “Нёман”, у спецыяльных выданнях, у перыёдыцы.
Цяпер на пенсіі, шмат займаецца грамадскай працай.
Краязнаўца.
Аўтар дакументальнага нарыса пра Галоўчын  “Сквозь сотни лет”.
Жыве ў горадзе Мінску.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
   
   
 
Да вашай увагі ўрывак з гісторыка-мастацкай аповесці “Сквозь сотни лет” Леаніда Лужанкова.
   
 
Не написать о нем, чтобы знали многие, вообще не­простительно. Называют его до настоящего времени «местечко». Так ласково, и понятно каждому жителю и прохожему-проезжему. Веет теплотой и уютом в нем. Это поселение торгово-промышленного люда (скорее ремесленного) едва ли не единственное на Могилевщине, уникальное по всем параметрам жизни: пахотная обширная земля, вокруг рощи и леса, холмы, болота, речушки. И речка настоящая, где даже различные группы возрастного населения имели свои места для купа­ния: «мужиское» - самое широкое и глубокое; «хлопецкое» - для молодежи; и, извините, «бабское» - мелкое, со спокойной чистой и прозрачной водой, почему-то всегда теплой - там и полоскали они белье, там и купались. А дальше, на «колене», - изгиб реки на девяносто градусов (под прямым углом) было облюбовано девуш­ками. Вдали широкий «плющихин» плес, спокойный, богатый на уловы. Как будто манящий девчат - счастья вам и спокойствия, живите в радости. Пусть ваши судьбы преломляются только в лучшую сторону! Такие грезы посещали юные головки на любимом месте. Вот они там и отдыхали, но не всегда одни: как же без парней? Тогда по-настоящему весело: прыжки, бега по лугу наперегонки. Догонишь, возможно, и дотронешься до своей судьбы и своего счастья... >>>далей