Літаратурныя аб'яднанні і гурткі
| Аб'яднанне "Натхненне" | |
Больш за паўвека дзейнічае пры Бялыніцкай раённай газеце літаратурнае аб'яднанне “Натхненне”. Яно не толькі адно са старэйшых на Магілёўшчыне, але, бадай, і адно з самых плённых. Варта толькі ўспомніць прозвішчы беларускіх паэтаў і празаікаў, якія менавіта з яго зрабілі свой крок у вялікую прафесію літаратуры. Гэта сатырыкі Рыгор Яўсеяў, Васіль Найдзін, Мікола Падабед, першы аўтар ва ўсходне-славянскай літаратуры вянка вянкоў санетаў Змітрок Марозаў. Тут рабілі свае першыя крокі прыгожага пісьменства – Раіса Баравікова, Аляксандр Мельнікаў, Віктар Хаўратовіч, Міхась Карпечанка, Вячаслаў Казакевіч... Актыўна ўдзельнічалі ў яго рабоце ў розныя годы існавання аб'яднання паэты і празаікі Мікола Купрэеў, Марыя Панкова. Пагадзінеся: што ні прозвішча, то асоба ў беларускай літаратуры. А калі дадаць да гэтага спісу ўраджэнцаў Бялыніччыны Янку Шарахоўскага, Ігара Шклярэўскага, Міколу Целеша, Міколу Шарамета, якія пакінулі свой адбітак не толькі ў беларускай, але рускай і ўкраінскай літаратурах, то можна без перабольшвання сказаць, што сёння мы з вамі жывём на сапраўды слыннай зямлі. Гаворачы пра літаб'яднанне, нельга не сказаць аб людзях, якія ў свой час яго ўзначальвалі, сваёй слушнай і тактоўнай парадай дапамагалі маладым літаратарам станавіцца на крылы. Гэта Рыгор Яўсеяў, Алег Пліндоў, Уладзімір Серыкаў, Віктар Хаўратовіч. Асабліва Віктар Хаўратовіч. Менавіта з яго легкай рукі пачаліся сустрэчы бялыніцкіх пачаткоўцаў са сваімі калегамі, а таксама з аматарамі прозы і паэзіі Бярэзінскага і Круглянскага раёнаў. Віктар Кандратавіч быў адным з ініцыятараў калектыўнага зборніка літаратараў магілёўшчыны “Таласы прыдняпроўя”, творчых сувязей з пісьменнікамі балгарскага горада Сеўліева, з якімі двойчы абмяняліся літаратурнымі старонкамі. Пры ім жа ўпершыню “Натхненне” было прадстаўлена на беларускім тэлебачанні, стала лаўрэатам прэміі камсамола Магілёўшчыны ў галіне літаратуры. Пэўную работу праводзіць літаб'яднанне і сёння. Штомесяц, па традыцыі, закладзенай яшчэ былым рэдактарам “Зары над Друццю” Мікалаем Падабедам, выходзіць тэматычная старонка “Натхненне”, у якой друкуюцца не толькі творы пастаянных аўтараў, але і пачаткоўцаў з гурткоў сярэдніх школ Бялынічаў, Цяхціна, Галоўчына. Заполля і г.д. Трэба думаць, што з цягам часу і з сяброўскай дапамогай газеты, яны таксама стануць, калі не прафесіянальнымі літаратарамі, то, хаця б шчырымі прыхільнікамі роднай матчынай мовы і прыгожага пісьменства. |
|
Вашай увазе прапануецца адзін з выпускаў вершаў юных аўтараў у газеце "Зара над Друццю" – першая спроба пяра, самы першы іхні выхад да чытача. |
|
| Булыгіна Аліна | |
| Валюс Ян | |
| Вус Дар'я | |
| Данільчык Дар'я | |
| Дзем'янёнак Мікіта | |
| Жукава Юля | |
| Ісакова Аксана | |
| Коршунава Алена | |
| Крамкоў Дзмітрый | |
| Краўчанка Святлана | |
| Лапо Ірына | |
| Лахтанава Аліна | |
| Лахтанава Юля | |
| Пікас Антон | |
| Плехава Марына | |
| Плехаў Аляксандр | |
| Семашкевіч Анастасія | |
| Шут Марыя | |
| Булыгіна Аліна | |
| Я люблю Я люблю бяскрайнія палі, Густыя і прыгожыя лясы, Кветкі, якія ўлетку расцвітаюць, І птушак, што ў небе лятаюць… …Я люблю свой народ. Я люблю сваіх родных. Я люблю свой мілы край. |
|
| Валюс Ян | |
| Выратавальнікам я буду Вось як вырасту вялікім, Можа, з тату, мо, вышэй, Буду важным чалавекам І карысным для людзей. Ратавальнікам я стану, Каб ні ў спёку, ні ў мароз Ні пажары, ні стыхіі Не прыносілі нам слёз. Адчуваю ўжо сягоння Я адказнасць працы ўсёй. Вы не верыце, рабяты? Хутка буду я герой! |
|
| Вус Дар'я | |
| Мечты Солнце сияет, И небо мерцает. Туда нам хочется взлететь И там всё время петь. Настанет вечер и опять Нам снова хочется мечтать. Солнце заходит, А луна восходит. Звёзды ей помогают И ночью путь освещают. |
|
| Данільчык Дар'я | |
| Зіма Зіма – пара прыгод, Скаваў мароз на рэчцы лёд. Вакол чысцюткі снег ляжыць, Вада ў рэчцы не журчыць. Гайда, хутчэй гуляць у сняжкі, А хто смялей – бяры канькі. І вельмі добра зранку З гары катацца ў санках. |
|
| Дзем'янёнак Мікіта | |
| Радзіма Радзіма мая дарагая, Мова родная мая. Я люблю цябе, Аберагаю, шаную... Ты жывеш у маім Сэрцы, квітнееш. Як маці, даеш мне жыццё. Я не кіну ніколі цябе, дарагая. Жыві ў вяках... Вучы нязменна Дабраце... Каханню... Прыгажосці... Вось дык ёлка! Вось дык ёлка на паляне! Кожны ахне – хто ні гляне. Там танцуюць зайкі, Узняўшыся на лапкі. І прынеслі маці з татам Падарункі зайчанятам – Кожнаму па моркве! Замест свечак ззяюць зоркі. Мароз На дварэ – мароз. Снег да стрэх прырос. Змерзлі рукі, Змерзлі ногі, Стаў чырвоным нос. Ой, мароз, мароз! Шчыпле твар да слёз. Цёпла толькі снежнай бабе Ды не ляскае зубамі Белы Дзед Мароз. |
|
| Жукава Юля | |
| Расінка З глебы вылезла травінка – Паглядзець цікава ёй: Нараджаецца расінка Раным-рана над зямлёй. Ветрык травы не калышыць, Ночка ладзіцца ўцячы. На травінцы кропля дышыць – Нарадзілася ўначы. І жыве, жыве расінка У раслінкі на плячы – Гэта прэснаю слязінкай Плача золак па начы. * * * Не трэба слоў, Не трэба слёз... Пайду! Табе я шчасця не прынёс, Сваё, напэўна, не знайду. Такі ўжо, мабыць, гэткі лёс! Такі адчай, такі адчай. А ты чакай... А ты чакай... |
|
| Ісакова Аксана | |
| Любимой маме Я порою мечтаю о жизни, Я порою нелепо грущу. Когда нет тебя рядом – мне плохо, И к тебе я прижаться хочу. Ты же в жизни моей, как цветочек, Ты, как солнышко, светишь с утра! Я себя утешаю тобою, Только ты мне желаешь добра. И спасибо тебе за всё это: За любовь, за заботу, за труд… Ты теплее тёплого лета, Ты мой нежный такой изумруд! * * * Мне было хорошо с тобой. Но вот настало время расставаться… Этой холодной зимой Я больше не хочу с тобой встречаться. А впрочем, я сама пока не знаю, Чего хочу от жизни и чего я жду. Порой сама себя не понимаю, Кого люблю я, а кого я не люблю. Ты извини меня, прости и не печалься, Не унывай, не вешай нос – будь лучше всех! Я знаю, ты любил меня, серьёзно… А я смеялась. Ты слушал мой дурацкий смех. Давай останемся с тобой друзьями просто, Не будем мучить ни себя, ни других. Поверь словам моим сейчас, пока не поздно. Так будет лучше. Для нас с тобой. Двоих. |
|
| Коршунава Алена | |
| Зімовы пейзаж Які цудоўны лес зімой, Калі прыпудрыць дрэвы снег! Ён нібы франт перада мной Стаіць і весела глядзіць. Палеткі снегам замяло. Куды ні глянь – усюды чыста. І зноўку кружыць памяло Чысцюткім снегам густа. |
|
| Крамкоў Дзмітрый | |
| Зіма З неба падае сняжынка, Быццам срэбная пушынка... Сыпле неба першы снег. І звініць дзіцячы смех. У вачах блішчыць іскрынка... Твар з вясёлаю смяшынкай. Пачала кружыць завея. Ветрам лютым вее, вее. А дзядулечка Мароз Шчыпле вушы, шчыпле нос. Снежань снег наўкол натрос, Студзень холад нам прынёс. |
|
| Краўчанка Святлана | |
| * * * ...Зямля, калі перастае радзіць, пачынае засыхаць і зарастаць травой. ...Чалавек, калі перастае думаць аб сваім шчасці і шчасці іншых, страчвае магчымасць жыць. Трэба імкнуцца да шчасця... Як і зямля, Што перастае радзіць пасевы, Пачынае засыхаць і зарастаць травой, Так і чалавек, Калі перастае думаць Аб сваім шчасці I шчасці іншых, Страчвае магчымасць жыць. |
|
| Лапо Ірына | |
| Восень Калі ты выйдзеш на падворак, Убачыш лісця шмат. Восень непарадак Навяла ля хат... Дожджык неўпрыкметку Нам прынёс пацеху... Промень сонца злёгку Выбліснуў з-за лесу. У небе блакітным Клубяцца хмаркі... Надзеі... Мроі... Цудоўныя мары. |
|
| Лахтанава Аліна | |
| Любимица зима Зима – прекрасная пора. Красива она и свежа! Не осень и не весна Так не желанны, как она. Долина вся укрыта снегом, Гора гудит весёлым смехом. Берёзы, как красивые девчата, Дубы, как крепкие ребята. Зима, любимица зима – Моя любимая пора! |
|
| Лахтанава Юля | |
| Лето Красное, красное лето прекрасное На дворе вот уж неделю стоит! Красное, красное лето прекрасное – Дружно запели в саду соловьи! Красное, красное лето прекрасное – Под окошком цветы расцвели! Красное, красное лето прекрасное — Берёзки косы свои заплели! Красное, красное лето прекрасное!.. |
|
| Пікас Антон | |
| Старонка родная мая Вішоў! Старонка родная мая! Ад усяе душы вітаю я Твае лугі, лясы, палеткі, Садоў бязмежных ружы-кветкі. Усё тут ёсць: і клуб, і крама, Царква і школа — толькі жыць! I мне без роднага Вішова Ні дня ў чужбіне не пражыць! Калгас у Вішове знакаміты. Тут кожны ў працы — гаспадар. Кіруе ім з зямлёй спавіты Наш Лапацентаў — божы дар. А колькі дэлегацый розных Да нас з’язджаюцца здалёк! Вішоў жа быў калісьці вёскай, А зараз — аграгарадок. Любоў да роднае старонкі Не адыдзе ў небыццё. I не паеду я з Вішова Шукаць дарослае жыццё. |
|
| Плехава Марына | |
| Мечта Если б я была волшебницей! Это всё только мечты, Но мечтать совсем не вредно же, Это знаем я и ты. Если б я была волшебницей, В мире не было б войны. Везде б цвели подснежники, Необычные цветы. Дети все были здоровыми, Ну, и взрослые, конечно же. Кто хотел бы, жил по-новому, Злые стали бы безгрешными. Все бы жили очень счастливо И в Ираке, и в Японии… Не было бы радиации, Не было бы наркомании. Беларусь бы наша милая, Чистая и синеокая, Стала бы ещё красивее, Стала бы ещё любимее. Ну а я бы здесь осталась, В Техтине, среди подснежников, И никто бы не узнал, Что я добрая волшебница. Родной край Лес, поля, река и школа… Это мой родной Техтин. Это лучшая деревня – Уголок такой один. Я люблю, когда весной Друть со звоном разливается. Как приятно под сосной В это время отдыхается! Первую свою картину Здесь художник рисовал… Сам Бялыницкий-Бируля В этом месте проживал. Живописней нет местечка, Чтобы думать и творить! Только о Придрутском крае Можно так вот говорить! |
|
| Плехаў Аляксандр | |
| Прыйшла вясна Паказаўся чорны грак, Прыляцеў за ім і шпак. Раніцой ён прыляцеў, А ўдзень ужо запеў. На лясным узлеску Расцвілі пралескі. Пчолкі весела гудуць, У соты мёд яны нясуць. |
|
| Семашкевіч Анастасія | |
| Шануйце гісторыю На ўзвышшы Ля дарогі Стаяла адзінокая царква, Разбураная стагоддзямі, Людзьмі, Нікому не патрэбная. Здрадзіўшы свайму сумленню, Беспрацоўныя людзі разбурылі яе, Каб атрымаць грошы. За што ж вы, людзі, пакаралі Святое месца? Маліцеся, каб святыня Не пакарала вас... |
|
| Шут Марыя | |
| Сэрца просіцца ў паллет (Прысвячаецца двойчы чэмпіёнцы Магілёўшчыны Наталлі Цапік) У нашым класе ёсць дзяўчынка, Усе ведаюць яе! На ўроках фізкультуры Яна прыклад падае. Больш за ўсё Наташа любіць Скакаць лоўка ў вышыню. Абароніць гонар школы, Калі стане на лыжню. А нядаўна ў стаметроўцы Абагнала ўсіх дзяцей: Вось што значыць трэніроўкі! Дзеці, бегайце хутчэй! Словы ўдзячнасці На нашай роднай Беларусі Сярод крыніц, бароў, лясоў Хлапчук маленькі нарадзіўся Ў сям’і настаўнікаў-бацькоў. Адразу зорка засвяціла Маленькім, ціхім аганьком. I, не паспеўшы разгарэцца, Пагасла майскім тым дзяньком. А зорка гэта ўсім знаёма — Паэт зямлі нашых бацькоў. Усім вядомы Багдановіч — Адзін з найлепшых мастакоў. Ён напісаў для нас шмат твораў, «Вянок» Радзіме прысвяціў I гэтым зборнікам вядомым Літаратуру ўзбагаціў. |
|