“Калi пачалася вайна мне было 18 год. Я тады вучылася на 3-м курсе педагагiчнага вучылiшча. Вайна не дала атрымаць спецыяльнасць настаўнiцы. Жыццем наканавана было апынуцца ў партызанскiм падполлi брыгады «10-ы атрад – шклоўская ваенна-аператыўная група». Увесь час хадзiлi на заданнi у г.Магiлеў, г.Шклоў. Неабходна было разведаць: дзе знаходзяцца немцы, колькi ў iх чалавек, якая абарона. Пасля студзеня стала немагчыма ваяваць па наступнай прычыне: у студзенi 1944 г. сталi забiраць маладых дзяўчат у Германiю. Нападалi i вывозiлi. Але я два разы ўцякала ад Германii. Адзiн раз я схавалася, другi перахiтрыла. У в.Наваселкi жыў немец Кляйн Мюлер, якi закахаўся ўмяне i я яму паабяцала, што выйду за яго замуж. Так мяне немцы больш не чапалi i тады я пайшла к партызанам.
Не магу забыць я тое, як у в.Наваселкi немцы хацелi мяне разам з iншымi растраляць. Тады былi растраляны 18 афiцэраў, 2 палкоўнiкi, 2 маеры, а таксама Гiро Соф'я Iванаўна з трыма дачкамi, Жук Федар Федаравiч – дырэктар Наваселкаўскай школы, а таксама былi растраляны мае бацька i мацi.
З дому немцы забралi ўсё. Быў страшны голад. Елi траву, лiпавае лiсце, хлеб быў толькi па святах.”