МАЛАЯ РАДЗІМА
Запакулле − дом бацькоўскі − воля,
Маладзенькіх яблынь частакол,
Тут сусед хахол Шаўчэнка Коля
Топіць лазню і пільнуе пчол.
Не суняць тугі і хвалявання,
Калі ў клямніцы звякае замок:
Хто мяне пабудзе на світанні?
Хто намые бульбы ў чыгунок?
Мне не мулка на бацькоўскім ложку
Адпачыць у цішыні, без сноў,
Дбайна пчолы жоўтую абножку
Валакуць з духмяных дзьмухаўцоў.
Зойдуць пасля лазні маладухі,
Соты ў місцы выстаўлю на стол,
Нацаджу з біклагі медавухі,
А ў бакалы ўсім налье хахол.
І, калі дзень Памяці настане,
Вёска выйдзе да могілак за мной…
З душамі нябожчыкаў спатканне
Мне заменіць учасце і спакой.

Дзеравяшка, В. Малая радзіма : верш / Васіль Дзеравяшка // Праменьчык сонца ў душы маёй : творы літаратараў Прыдруцкага краю / укладальнік М. Падабед. – Мінск : БелФранс, 2005. – С. 14.

***

В северной моей державе
Есть деревня Запокулье,
В ней поломанные стулья.
На одном из этих стульев ветхих
Я сижу, как бы на троне.
Дуб в окно засовывает ветки,
Но меня он никогда не тронет.
Видит дуб, что я здесь занят делом:
Не корплю над рифмами нелепо,
А забыв друзей и девок,
Целый день смотрю на небо.
Знаю всё, что ни случиться,
Но сказать вам не могу я:
По кому заплачет птица,
По кому заплачет пуля.

Казакевич, В. В северной моей державе : стихотворение / Вечеслав Казакевич // Лунат : стихи. – Москва : Межрегиональный центр отраслевой информатики Госатомнадзора России, 1998. – С. 57.