Запакулле – гэта вёска за ракой Пакулкай.
Ураджэнец Запакулля Васіль Дзеравяшка тлумачыць паходжанне назвы ракі ад слова кукулкі, якое на мясцовым дыялекце азначае аер. Атрымоўваецца, што Пакулка – рака, якая «цячэ па кукулках», гэта значыць, па зарослай аерам мясцовасці.
Трэба сказаць, што народная этымалогія ў дадзеным выпадку ў нечым мае рацыю. У слоўніку балтыйскай геаграфічнай тэрміналогіі знаходзяцца блізкія адпаведнікі слову «кукулкі». Геаргафічны тэрмін kulynas абазначае «мокры луг», «парослы асакой», «балотная трава». А тэрмін pakulynis, які вельмі нагадвае назву Пакулка, указвае на «прастору ўздоўж зараснікаў кустоўя».
Гідронімы, роднасныя Пакулцы, сустракаюцца на шырокіх еўразійскіх абшарах: Даколькаў Старадарожскім раёне, Пакулент на захад ад Віслы, Пакулька, або Пакуль у Чарнігаўскай вобласці, Паколька (Покаль-Кы) у Ханты-Мансійскай і Ямала-Нянецкай аўтаномных акругах Расіі. У гэты шэраг таксама можна паставіць раку Кола, якая дала назву Кольскаму паўвостраву, а таксама вялікае мноства гідронімаў кшталту Іссык-Куль, Халхін-Гол, Сарыкол, Аскол, Ворскла і іншыя.
Усе пералічаныя назвы аб’ядноўвае вельмі пашыраная гідранімічная аснова кол-, якая праяўляецца ў розных варыянтах.
У некаторых мовах цюркскай моўнай сям’і сустракаюцца геаграфічныя тэрміны куль, кол з вельмі разнастайнымі значэннямі – возера, рэчка, плыня, крыніца, бераг, даліна. Тэрміны куль, кол супастаўляльныя з мангольскім гол– «рэчка», «ручай».
Можна меркаваць, што аснова куль, якая ўтрымліваецца ў назве Пакулка, паходзіць ад адзінага для розных этнасаў зыходнага элемента з базавым значэннем «вада».

З асабістага архіва намесніка рэдактара газеты «Зара над Друццю» А. Супіталёв