Існуе паданне, што назва «Крынкі» ўтварылася ад слова «Крыніца». Яна і сапраўды ёсць на беразе Друці. Старажылы згаджаюцца з гэтай версіяй. Колькі яны памятаюць, крынічка ніколі не зарастала, яшчэ, пэўна, і да пана тут была. Ды і цяпер наталяе смагу, гоіць раны яе сцюдзёная празрыстая вада.
Каб патрапіць да крыніцы, трэба прайсці бярозавы гай, мінуць высокія старыя ліпы. Людзі кажуць, бярозкі выраслі самі, а вось ліпы пасадзілі ўжо пасля вайны, у час якой немцы знішчылі ўвесь пасёлак, не пакінуўшы ніводнай хаты, ніводнага дрэўца.

З асабістага архіва намесніка рэдактара газеты «Зара над Друццю» А. Супіталёва